Nadat schrijver en docent Marieke Groen (58) bij de gemeente heeft aangeklopt voor financiële hulp, beseft ze hoe haar leven al lang door schaarste wordt gedomineerd. Zeven jaar later verschijnt Het verhaal van mijn schaarste. ‘Toen ik ziek werd dacht ik: wie ben ik eigenlijk?’
Heel rot; het vangnet is er dus wel in theorie, je had alleen even moeten wachten met vallen tot er plek op de wachtlijst was - zo werkt 't natuurlijk niet :/
Past helaas wel bij het beeld dat ik iig van de GGZ heb gekregen afgelopen jaren, met enorme wachtlijsten en mensen die niet geholpen kunnen worden.
Wat ook rot is, is dat je niet voor toeslagen in aanmerking komt door een “te hoog” inkomen, maar ook als je inkomen lager was geweest, dan nog had je alleen maar toeslagen kunnen hebben - maar nog steeds geen behandeling.
Anyway, ik heb verder niets te bieden naast medeleven. Ik hoop dat kaarslicht’s suggestie wat kan helpen!
Dank je voor je reactie. Meeleven is ook al heel veel waard! Kaarslicht had hele goede suggesties, die ga ik zeker proberen.
Ik had een jonger zusje die is overleden aan anorexia. De manier waarop de GGZ is ingericht in Nederland en de bezuinigingen hierop hebben vrij direct bijgedragen aan haar overlijden. We hebben echt de meest bizarre dingen meegemaakt in de Nederlandse GGZ toen ze ziek was. De wachtlijsten zijn ernstig, maar de problemen gaan echt veel en veel verder dan dat. Ik heb het dan bijvoorbeeld over onnodig extreme vormen van dwang gebruiken en het halsstarrig blijven vasthouden aan protocollen zelfs in gevallen waarin die duidelijk schadelijk zijn. Ik heb dat van dichtbij zien gebeuren bij mijn zusje.
Ik moet hier overigens wel bij opmerken dat het meestal niet aan de behandelaren in de GGZ zelf ligt. Dat zijn over het algemeen hele goedwillende mensen die keihard werken. Maar het systeem is zo verrot ingericht dat zij vaak ook geen kant op kunnen. Dit komt vaak in het bijzonder naar voren bij de hele ingewikkelde of hele ernstige gevallen (bijv atypische vorm van een stoornis of meerdere stoornissen tegelijkertijd).
Ik wil niet te veel details geven verder in her openbaar omdat ik mezelf dan mogelijk ook doxx, maar in de toekomst wil ik daar wel heel graag iets mee doen. Ook omdat ik het idee heb dat veel mensen niet weten wat daar speelt. Ik moet alleen zelf eerst voldoende opgeknapt zijn zodat dat kan. Hopelijk kan er naast de wachtlijsten ook aan de andere problemen iets gedaan worden wanneer die meer bekend zijn.
Oh damn, jouw gezin heeft echt niet de loterij gewonnen he…
Maar zeker, als je merkt hoe lang het duurde voor de enorme misstanden in de gesloten jeugdinrichtingen in het nieuws kwamen (en ik denk dat dat nog steeds niet is opgelost), dan verbaast het me niets dat er nog veel meer niet in het nieuws is.
Het is niet helemaal toeval allemaal. We zijn allebei opgegroeid in een slechte thuissituatie en daar allebei ziek van geworden. Zij had de pech dat de manier waarop zij ziek werd dodelijk is. Ik heb het geluk dat dat bij mij niet zo is.
Ja, ik was echt totaal niet verbaasd over wat er gebeurde in die jeugdinstellingen. Bij mijn zusje was het niet in een jeugdinstelling, maar er zijn zeker overeenkomsten. Ik kan dit filmpje zelf niet kijken ivm PTSS klachten, maar dit dappere meisje heeft al haar best gedaan in elk geval een deel naar buiten te brengen: https://www.nationalezorggids.nl/ggz/nieuws/50833-anorexiapatient-laat-in-filmpje-zien-hoe-ze-al-1-5-jaar-vastgebonden-ligt-in-bed.html